بهار

پیامبر اکرم: “یا فاطمه إنّ الله یغضب لِغضبِک و یَرضی لرضاک” [کشف الیقین ص 351]
(ای فاطمه، خداوند متعال با خشم و غضب تو غضبناک و با رضا و خشنودی تو خوشحال می شود.)
یکی از مسائلی که در دوران زندگی انبیاء قابل توجه است این است که رضای آنان با رضای خدا و خشم وغضب آنان برابر با خشم خداوند می باشد. اما مواردی به چشم میخورد که خشم پیامبران برابر با خشم خدا نمی باشد. مانند یونس نبی که از قوم خود خشمگین شد و آنها را رها نمود و سوار بر کشتی شد. در آن زمان که قرعه به نام یونس پیامبر افتاد که بر دریا افکنده شود، خداوند به نهنگ دریا امر فرمود که پیامبر ما را ببلع ولی هضم نکن چرا که نباید در مورد قوم خود غضبناک می شد. خداوند می فرماید اگر یونس نبی استغفار نمی کرد تا روز قیامت داخل شکم نهنگ زندانی می شد.
با توجه به روایتی که از پیامبر اکرم راجع به دخترشان حضرت زهرا (س) وارد شده است، علی رغم اینکه حضرت زهرا (س) جایگاه نبوت ندارند، غضب ایشان باعث غضب خدا می شود و کسانی که فاطمه را به غضب آوردند مورد غضب خداوند قرار می گیرند. مانند زمانی که همسر ولایت، حضرت زهرا (س) در مقام دفاع از ولایت برآمد، و با دیدن صحنه ای که علی (ع) را مجبور بر بیعت می کردند، غضبناک شد و در این هنگام ستون های مسجد پیامبر بخاطر غضب فاطمه (س) لرزید.
همچنین حب زهرا (س) برابر است با حب و رضای الهی چرا که زهرا محوریت ولایت، عصمت، نبوت و امامت می باشد. این موضوع در حدیث کسا، آنجا که خداوند در مورد محوریت فاطمه می فرماید: ای جبرئیل برو و پیام من را به فاطمه، پدر فاطمه، همسر فاطمه و فرزندان فاطمه برسان، مشهود است. و در ادامه این پیام می فرماید: به عزت و جلالم چیزی را خلق نکردم مگر بخاطر وجود پنج تن:
“اِنّي ما خَلَقْتُ سَمآءً مَبْنِيَّةً، وَلا اَرْضاً مَدْحِيَّةً، وَلا قَمَراً مُنيراً، وَلا شَمْساً مُضيئَةً وَلا فَلَکاً يَدُورُ، وَلا بَحْراً يَجْري، وَلا فُلْکاً يَسْري، اِلاَّ لِأَجْلِکُمْ وَمَحَبَّتِکُمْ”

روزی پیامبر اکرم (ص) از حضرت زهرا (س) سوال فرمودند: زهرا جان، چه درخواست و حاجتی داری؟ هم اکنون فرشته وحی در کنار من است و از طرف خداوند پیام آورده است تا هرچه بخواهی تحقق بپذیرد.
حضرت فاطمه (س) پاسخ داد:
«شَغَلنى عَن مَسألتهُ، لِذةَ خِدمتهِ، لاحاجةَ لى غيرَ النظرَ الى وجهه الكريم.» لذتی که از خدمت حضرت حق می برم مرا از هر خواهشی باز داشته است. حاجتی جز این ندارم که پیوسته ناظر جمال زیبا و والای خداوند باشم. [ریاحین الشریعه ج 1 ص 5]
یکی از بزرگترین کمالات انسان این است که بنده خدا باشد و فقط او را بندگی کند. در کسب بندگی خداوند، راه دل برای زنان بیش از مردان گشوده است.چرا که زنان برای درک واقعیت ها از بینش درونی استفاده کرده و به علت غلبه عواطف و احساسات مادرانه در این عرصه حضور قوی تری دارند. آنچه را که مردان حساب و کتاب می کنند، زنان از طریق علم حضوری و درون خود درک کرده و با تمام وجودشان آن را حس می کنند. ولی مانعی که در این راه وجود دارد این است که زنان به کمترین عبادت قانع می شوند و خود را اینگونه توجیح می کنند که ما همیشه در حال عبادتیم و کارهایی که روزمره انجام میدهیم عبادت محسوب می شود و دیگر نیاز به عبادت های آنچنانی نداریم. این توجیحی بیش نیست و کاملا بر خلاف قابلیت ها و ظرفیت های مذهبی و معرفتی زنان می باشد. زنان با توجه به نوع بینش درونی خود می توانند بهترین عبادتها را انجام دهند و در کنار کارهای روزانه خود با برنامه ریزی به عبادات دیگر هم برسند، چرا که آرامش درونی را تنها می توان در بندگی خدا یافت و با عبادت های خالصانه در محضر حضرت حق به معراج رسید. به فرمایش حضرت زهرا (س) که می فرمایند: “عبادات خالصانه خود را به محضرت خدا بفرستید تا خداوند بهترین مصلحت های خود را برای شما جاری سازد". و همه این ها منوط بر معرفت الهی و شناخت وجود ذات حق می باشد. به همین دلیل است که حضرت زهرا (س) می فرمایند: هیچ حاجتی جز این ندارم که ناظر جمال زیبا و والای خداوند باشم.

بخشی از متن کتاب

جلوه ای از خدا
با خود گفتم برای شناخت فاطمه چه کسی اولی تر از خالق فاطمه است، خالقی که او را قبل از خلقتش امتحان نموده بود و او را بیشتر و بهتر از همه می شناخت. پس برای کامل تر شدن معلوماتم و تکمیل شناختم، از خدا خواستم تا من را بیشتر از مقام عظمای عصمت آگاه کند و سوال نمودم: خدایا از کنیزت فاطمه برایم بگو. چرا گوهر وجودش را کوثر قرار دادی؟ «اِنّا اعطیناکَ الکوثَر»، چرا ایشان را خلق نمودی؟
خداوند فرمود: «کُنتُ کنزاً مخفیاً فأردتُ أن اَعرف فَخلقتُ الافلاک لِکَی أعرف». من گنجی نهفته بودم، خواستم شناخته شوم پس خلق کردم افلاک را تا شناخته شوم. محوریت تمام نظام هستی را زهرا قرار دادم تا اینکه جلوه نمایی کنم و در جمال زهرا متجلی شدم. این کلام، نهایت معرفت است و خاتمه تمام سخن ها.
من دریافتم که اگر زهرا (سلام الله علیها) را بشناسم خدا را شناخته ام، که او خالق فاطمه اس و خالق همه چیز و فاطمه نیز آینه تمام نمای جمال خداوندی است. او همرنگ آدینه هاست، هم رنگ نگاه سبز خدا. زهرای مرضیه نه تنها الگوی زنان دو عالم است که معلم تمام مردان خداست. او کسی است که تأسی از تمامی جلوه های زندگانی وی در حقیقت تأسی از راه کمال خداوند است و راه او مسیر سعادت است. او کسی است که در تمامی زمان و مکان الگوی راستین حقیقت است در سایه همیشگی حق تعالی.

«ادْني ما تَکُونُ مِنْ رَبِّها اَنْ تَلزَمَ قَعْرَ بَيْتِها»
آن لحظه ای که زن در خانه خود می ماند (و به امور زندگی و تربیت فرزند می پردازد)، به خدا نزدیکتر است. [بحارالانوار ج 43 صفحه 92]
در طول تاریخ خانواده همواره محل امن و آرامش برای همسر و فرزندان بوده، بخصوص برای خود زن. زن با ایفای نقش خود و ارائه صحیح و کامل مسئولیت هایی که خداوند در ذات او به ودیعه گذاشته می توانست وجود خود را نیز با انجام کارهای روزانه، عشق ورزی و ایفای نقش بسیار خطیر مادرانه بی نیاز کند.
اما متأسفانه چند صباحی است که ندایی از مکاتب فاسد و گمراه جهان غرب، زن را از مقام شاخص خود عزل نموده و او بجای کانون خانواده در شرکتها، کارخانجات و بسیاری از مشاغل کاذب با حقوق اندک و آسیب های بسیار بزرگ خانوادگی کشانده است. آنان به بهانه های واهی به زنان القا می کنند که “مرد” باش و “مردانه” فکر کن؛ این مقام و منصب الهی را از زن گرفته و کانون گرم خانواده ها به مهد کودک ها و دیگر مکان‌ها سپرده شده است. حتی در بسیاری از خانواده ها دیده شده که مرد بچه داری می کند و زن در بیرون از خانه مشغول به کار است.
البته نیازهای واقعی جامعه به بخش عظیمی از خدمت که شغل شریفی برای زنان به دنبال دارد، خارج از موضوع بحث ماست. آنچه امروزه باید به آن توجه داشت این است که نفوذ جنگ نرم علیه خانواده ها از پوسته های خارجی جوامع غربی به قلب این کانون گرم می باشد. برای مقابله با این تهدید باید این شناخت و ارزش نهادینه شود که اولین شغل یک زن، خانه دار بودن اوست و کار خارج از خانه نباید خللی بر این وظیفه الهی وارد کند. کار در خانه باعث چنان تقرب و نزدیکی به ذات حق می باشد که از جانب دیگری این تقرب حاصل نخواهد شد. و باید بدانیم هنگامی که انسان ها حس مسئولیت فردی خویش را از دست بدهند، آنگاه همه افراد جامعه قربانی خواهند شد.

بسم الله الرحمن الرحیم

السلام علیک یا فاطمه الزهراء

یکی از مسائل پیرامون بهداشت روان در خانواده که باید بین زن و شوهر بررسی شود ؛ تکریم شخصیت ، توجه به شناخت و ویژگی های هر یک از زوجین است. با معرفت و توجه به ویژگی های مثبت و خوب یک همسر، می توان روند سازگاری را در خانواده ها افزایش داد. همانگونه که عدم شناخت باعث ناسازگاری بین همسران و بخصوص نسل جوان است و پیامد های مخرب برای خود فرد و اجتماع به جای می گذارد.

از مسائل بارز زندگی بانوی دو عالم حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها تکریم همسر است و چنان بر این عقیده ی خویش باپرجاست که جان خود را فدای این مسئله می کند.

در صبح عروسی، در مقام پاسخ به پیامبر اکرم صل الله علیه و آله و سلم در جواب این سوال که «کیف رأیت زوجک» (دخترم شوهرت را چگونه دیدی؟) حضرت زهرا سلام الله علیها این گونه بیان می کنند:«قالت یا آبة خیر زوج»[1] (ای پدر بهترین شوهر دیدم.)

در روایت دیگری حضرت زهرا سلام الله علیها می فرمایند: پدرجان! سوگند به آن خدایی که تو را برگزید و هدایتت نمود و به وسیله ی تو مردم را هدایت کرد، من تا زمانی که زنده هستم، به ارزش های او (امام علی علیه السلام) اقرار و اعتراف می کنم و پایبند او خواهم بود و او را حمایت و یاری می کنم و فضائل او را نقل کرده و جانم را فدای او می نمایم.[2]

بنابراین با تأسی به این بانوی رحمت و کرامت همسران برای سازگاری بیشتر در زندگی باید ابعاد وجودی همسر خود را شناخته و آن را تکریم کنند. تفاوتی هم نمی کند و زن و شوهر هر یک باید روی دیگری شناخت کافی داشته باشد؛ همانطور که حضرت علی علیه السلام نیز شناخت کافی را نسبت به حضرت زهرا سلام الله علیها داشتند و در پاسخ پیامبر که پرسید: علی جان زهرا را چگونه یافتی ؟ فرمود: بهترین یار و یاور برای بندگی خدا یافته ام.

از جمله آثار و برکاتی که این شناخت و توجه به ابعاد مختلف انسانی همسر برای زندگی به ارمغان می آورد؛ ایجاد عشق الهی وپاک است که هر یک از زوجین تا آخرین نفس های خود حاضر است برای خانواده اش فداکاری کند.

به امید آن روزی که تمام زندگی ها با تأسی به وجود نازنین حضرت زهرا گلستان شوند.

[1] ریاحین الشریعه، ج 1 ، ص 101 / بحار الانوار، ج42 ، ص 132

[2] مناقب ابن شهر آشوب، ج2، ص 320