بهار

پیامبر اکرم: “یا فاطمه إنّ الله یغضب لِغضبِک و یَرضی لرضاک” [کشف الیقین ص 351]
(ای فاطمه، خداوند متعال با خشم و غضب تو غضبناک و با رضا و خشنودی تو خوشحال می شود.)
یکی از مسائلی که در دوران زندگی انبیاء قابل توجه است این است که رضای آنان با رضای خدا و خشم وغضب آنان برابر با خشم خداوند می باشد. اما مواردی به چشم میخورد که خشم پیامبران برابر با خشم خدا نمی باشد. مانند یونس نبی که از قوم خود خشمگین شد و آنها را رها نمود و سوار بر کشتی شد. در آن زمان که قرعه به نام یونس پیامبر افتاد که بر دریا افکنده شود، خداوند به نهنگ دریا امر فرمود که پیامبر ما را ببلع ولی هضم نکن چرا که نباید در مورد قوم خود غضبناک می شد. خداوند می فرماید اگر یونس نبی استغفار نمی کرد تا روز قیامت داخل شکم نهنگ زندانی می شد.
با توجه به روایتی که از پیامبر اکرم راجع به دخترشان حضرت زهرا (س) وارد شده است، علی رغم اینکه حضرت زهرا (س) جایگاه نبوت ندارند، غضب ایشان باعث غضب خدا می شود و کسانی که فاطمه را به غضب آوردند مورد غضب خداوند قرار می گیرند. مانند زمانی که همسر ولایت، حضرت زهرا (س) در مقام دفاع از ولایت برآمد، و با دیدن صحنه ای که علی (ع) را مجبور بر بیعت می کردند، غضبناک شد و در این هنگام ستون های مسجد پیامبر بخاطر غضب فاطمه (س) لرزید.
همچنین حب زهرا (س) برابر است با حب و رضای الهی چرا که زهرا محوریت ولایت، عصمت، نبوت و امامت می باشد. این موضوع در حدیث کسا، آنجا که خداوند در مورد محوریت فاطمه می فرماید: ای جبرئیل برو و پیام من را به فاطمه، پدر فاطمه، همسر فاطمه و فرزندان فاطمه برسان، مشهود است. و در ادامه این پیام می فرماید: به عزت و جلالم چیزی را خلق نکردم مگر بخاطر وجود پنج تن:
“اِنّي ما خَلَقْتُ سَمآءً مَبْنِيَّةً، وَلا اَرْضاً مَدْحِيَّةً، وَلا قَمَراً مُنيراً، وَلا شَمْساً مُضيئَةً وَلا فَلَکاً يَدُورُ، وَلا بَحْراً يَجْري، وَلا فُلْکاً يَسْري، اِلاَّ لِأَجْلِکُمْ وَمَحَبَّتِکُمْ”